Deep Virtual Babies (postmedialny queerowy performans hydrofeministyczny)

[Praca miała swoją premierę podczas konferencji Deep Sea Babies: Navigating Between Utopias and
Dystopias for the Blue Planet zorganizowanej przez Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie we współpracy z Katedrą Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zaprezentowana została w Galerii Podbrzezie w kwietniu 2023 roku].

Feministyczno-genderowy kolektyw Lux Æterna (Karina Gorzkowska, Yana Maroz, Agata Polak,
Katarzyna Oczkowska) proponuje interdyscyplinarne i intermedialne działanie w formie
hydrofeministycznego live act na przecięciu świata realnego i wirtualnego. Punktem wyjścia
jest performowanie ciała wodnego, które pochodzi z kosmosu. Zgodnie z zasadą, że
wszystko jest przepływem, przestrzeń fizyczna porusza się i płynie w kierunku przestrzeni wirtualnej i odwrotnie.
Przestrzeń fizyczna i doświadczana rzeczywistość ewoluują w specyficznych warunkach laboratoryjnych konferencji transdyscyplinarnej: rzeczywistość konkretnej przestrzeni i czasu zanurzająca
ludzi w dystopijnym stanie, który chcemy przekroczyć. Poprzez doświadczenie
postmedialnej instalacji i performansu szukamy możliwości zainfekowania dystopii zrównoważoną utopią wodną. Jest to w szczególności utopia techno-ekologiczna wzbogacona o przestrzeń VR, oferująca możliwość wcielenia się w queerowe eko-awatary. Praca jest inspirowana manifestem ksenofeministycznym i hydrofeminizmem, zarówno pod względem teoretycznym, jak i praktycznym. Akcja performatywna składa się z trzech aktów.

Pierwszy to wizualna i dźwiękowa infekcja dystopijnej rzeczywistości: improwizowana muzyka jest wzbogacona o wizualizacje 2D i 3D. Zgodnie z zasadą pracy kolektywnej i idei równości, która płynie z prądem, każdy członek Lux Æterna jest w równym stopniu odpowiedzialny zarówno za warstwę muzyczną, jak i wizualną występu.

Drugi akt to stopniowe pojawianie się wodnej przestrzeni VR w warstwie wizualnej. Zaprojektowanej na potrzeby konferencji zgodnie z ideą recyklingu. Ta część jest oparta na wcześniejszych projektach VR członków kolektywu. Idea recyklingu
przyświeca każdemu aspektowi produkcji performansu (wizualizacja, projekt VR, kostiumy).

Trzeci akt to zbiorowa transformacja ciał wodnych w ciała wodne VR nawigujące w przestrzeni w zestawie oculus. Ideą jest stworzenie choreografii na przecięciu utopii i dystopii. Występujące ciała ucieleśniają i wizualizują wielozmysłową przestrzeń fizyczną, jednocześnie obecne i występujące [w] przestrzeni VR. Doświadczenie jest
dostępne dla publiczności poprzez obraz z projektorów. 

W wodnym środowisku VR przemierzanym przez Deep Virtual Babies, teoretyczne tło
projektu jest również zawarte w formie tekstów 3D. Warstwa tekstowa (np. autorstwa Astrida
Neimanis) jest generowana podczas interakcji z obiektami. Po prezentacji VR został udostępniony uczestnikom konferencji, aby mogli doświadczyć ucieleśnienia głębokiej rzeczywistości Virtual Babies.

ARCHWIZACJA STREAMINGOWA